Oorverdovende stilte – Wouter Torfs

Ik herinner het me nog als gebeurde het gisteren. Op 17 september vorig jaar reden we samen met de trein naar Brussel: mijn vrouw Annemie, drie dochters en zoon en zijn vriendin gingen meedoen met Silence for Peace. Het was een prachtige dag en op de trein kwamen we Edel Maex tegen: de bekende mindfulness trainer die ook op weg was. We hadden niet veel woorden nodig om afgestemd te zijn waarom we op weg waren naar Silence for Peace. Aangekomen op het Beursplein zagen we een dertigtal mensen heel vredevol samenzitten en we zetten er ons bij. Op zich was het al heel mooi om dit met mijn vrouw en kinderen te mogen meemaken. Ik voelde me ook gewoon een hele fiere papa met die vier bloemen van kinderen. Eventjes rispte het bij me op’ ‘we hebben dat toch niet zo slecht gedaan..’ Maar de ervaring werd intenser. Ik werd écht ontroerd op het moment dat er vier of vijf jonge gesluierde moslima’s in het midden van het plein bij ons kwamen zitten. Woordenloos keek ik hen aan en keken zij mij aan. Woorden waren overbodig Ons hart sprak boekdelen.

Samen in stilte zitten voor de vrede. ‘Er kan maar vrede komen in de wereld als er meer vrede en stilte komt in onszelf’ was de mantra die steeds weer door mijn hoofd ging. Maar ook: ‘stel dat we hier niet met 30 mensen zaten maar met 300 of 3000 of 30.000, wat zou het effect dan zijn?’ Dan kwam Silence for Peace vast wel op het avondnieuws op 1 en op VTM. Misschien pikten buitenlandse zenders dat kleinschalige Belgische initiatief van een bende goed menende vrijwilligers wel op en werden andere mensen elders geïnspireerd om ook een sit in te organiseren. Stel het je voor: mensen over de hele wereld die over de grenzen van de politiek of religie heen laten horen dat zij opkomen voor vrede en dat ze het beu zijn. Is dat naïef? Is het naïef te denken dat er geen overgrote stille meerderheid is die los van politiek of religie, snakt en verlangt naar vrede? Het is zo gemakkelijk om cynisch of lui te zijn en te verkondigen dat het toch niets uithaalt. Er is dus moed en energie nodig maar gelukkig is die in overvloed aanwezig bij de vrijwilligers van Silence for Peace.

Dat is mijn stille droom voor 22 en 23 september voor onze sit in op de Groenplaats. Dat onze stilte oorverdovend van zich laat horen. Dat we niet met 30 mensen maar minstens met 300 mensen zijn. Dat zal maar lukken als we ‘uit ons kot’ komen en mensen durven aanspreken om naar de Groenplaats te komen op 22 en 23 september. Niet vrijblijvend maar persoonlijk en direct. Ik ben er alvast vandaag mee begonnen. Je komt toch af?

Wouter Torfs – CEO Schoenen Torfs

Tags:
No Comments

Post a Comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Show Buttons
Hide Buttons