Betrokkenheid en mededogen – Edel Maex

Mediteren is niet voor navelstaarders. Integendeel, het opent je voor de wereld. Het zit al ingebakken in de definitie zelf: je geest en je hart openen. Mediteren maakt ons meer betrokken.

In onze overlevingsmodus organiseren we de wereld in ‘past-in-mijn-kraam’ en ‘past-niet-in-mijn-kraam’. Zo sluiten we veel uit. Veel dingen ontgaan ons. Als we stil worden, worden de dingen weer zichtbaar.

Pijn en verdriet kunnen zichtbaar worden. Verontwaardiging kan zichtbaar worden. Maar ook de schoonheid van de wereld en de goedheid van mensen. Mediteren is niet vrijblijvend. Het raakt ons in ons verlangen naar het goede en dwingt ons tot handelen. We kunnen niet langer de ogen sluiten en doen alsof onze neus bloedt.

Pijn en verdriet nodigen uit tot mededogen. Verontwaardiging zet ons aan tot actie. De schoonheid van de wereld en de goedheid van de mensen vragen om waardering. Op die manier beschermt mediteren ons tegen verzuring. En het roept op tot zorg voor wat mooi, goed en kwetsbaar is. Deze zorg richt zich in de eerste plaats op onszelf en op degenen voor wie we verantwoordelijkheid dragen, in onze familie, onze vriendenkring, beroepshalve.

De maatschappelijke relevantie van mediteren zit – vaak onzichtbaar – in al die mensen die er met vallen en opstaan, met een open geest en hart, proberen te zijn voor hun kinderen, hun partner, hun leerlingen, hun patiënten… daar waar ze staan in het leven. Het hoeven geen grootse dingen te zijn. Het kleine en nabije komt eerst en is vaak het moeilijkste.

Ook als je daarnaast ijvert voor een belangrijke zaak, het milieu, tegen onrecht, als je met mensen werkt of politiek actief bent. Waar je je ook voor inzet, mediteren is een onschatbare hulp. Er is altijd een risico dat we ons in onze actie verliezen of dat we verbitterd worden en afstompen. Misschien kun je mediteren invoeren op je werkplek, bij het begin van een vergadering, tijdens de middagpauze…

Mediteren houdt onze blik open. Het helpt ons ook de andere dingen te zien en om open en aanwezig te blijven en niet weg te kijken, ook waar het moeilijk en pijnlijk wordt. In een wereld die enerzijds almaar meedogenlozer en onmenselijker wordt, ondersteunt mediteren een onderstroom van betrokkenheid en vermenselijking.

Edel Maex – psychiater en meditatieleraar

uit: Leren mediteren. De stilte opzoeken, Tielt – Lannoo, 2016, p. 48-49

Stilte IS – Anniek Gavriilakis

Stilte IS.

Als ik strijk,
de was opplooi.
Als ik de klimop knip,
de groencontainer uitwas.
Als ik de kinderen kietel,
hun verdriet wegwieg.
Als ik wandel met mijn voeten op de grond
en rondkijk.
Als ik onder de douche sta,
water op mijn huid voel stromen,
Als ik wakker lig ’s nachts en schrijf.

Stilte IS.
Als een docking station.
Ik plug in.
Koppel me aan.
Laad op.
Laat mezelf oplappen.

Als alles verstilt
verdwijnt de tijd,
voel ik de essentie van het leven.

Als alles verstilt
verschijnt de diepgang
in al haar eenvoud.

Als alles verstilt
opent mijn hart zich
voor mijn ware ik en mijn ware bedoeling in dit leven.

Als alles verstilt
komt er wijsheid,
kan ik een breder, lange termijn perspectief toelaten.

Luister goed naar wat niet gezegd wordt,
naar wat gefluisterd wordt
in jezelf.
Het is een hogere intelligentie die ons iets wil zeggen.

In een wereld die overvol zit met spullen, bezigheden en meningen is het de stilte.

De stilte die voor me zorgt,
me wakker houdt,
de stilte die verheldert,
de stilte relativeert,
de stilte die me uitnodigt,
me los helpt komen van spullen, bezigheden, plannen en zorgen,
die me het onbekende induwt.

Stem van de stilte,
stop met fluisteren.
Neem je plaats in.
Laat je harder horen.
Spreek tot mij.

Stilte is voor iedereen.
Er is genoeg.
Voor iedereen.

Stilte IS.

Anniek Gavriilakis – directeur Bond Zonder Naam

Oorverdovende stilte – Wouter Torfs

Ik herinner het me nog als gebeurde het gisteren. Op 17 september vorig jaar reden we samen met de trein naar Brussel: mijn vrouw Annemie, drie dochters en zoon en zijn vriendin gingen meedoen met Silence for Peace. Het was een prachtige dag en op de trein kwamen we Edel Maex tegen: de bekende mindfulness trainer die ook op weg was. We hadden niet veel woorden nodig om afgestemd te zijn waarom we op weg waren naar Silence for Peace. Aangekomen op het Beursplein zagen we een dertigtal mensen heel vredevol samenzitten en we zetten er ons bij. Op zich was het al heel mooi om dit met mijn vrouw en kinderen te mogen meemaken. Ik voelde me ook gewoon een hele fiere papa met die vier bloemen van kinderen. Eventjes rispte het bij me op’ ‘we hebben dat toch niet zo slecht gedaan..’ Maar de ervaring werd intenser. Ik werd écht ontroerd op het moment dat er vier of vijf jonge gesluierde moslima’s in het midden van het plein bij ons kwamen zitten. Woordenloos keek ik hen aan en keken zij mij aan. Woorden waren overbodig Ons hart sprak boekdelen.

Samen in stilte zitten voor de vrede. ‘Er kan maar vrede komen in de wereld als er meer vrede en stilte komt in onszelf’ was de mantra die steeds weer door mijn hoofd ging. Maar ook: ‘stel dat we hier niet met 30 mensen zaten maar met 300 of 3000 of 30.000, wat zou het effect dan zijn?’ Dan kwam Silence for Peace vast wel op het avondnieuws op 1 en op VTM. Misschien pikten buitenlandse zenders dat kleinschalige Belgische initiatief van een bende goed menende vrijwilligers wel op en werden andere mensen elders geïnspireerd om ook een sit in te organiseren. Stel het je voor: mensen over de hele wereld die over de grenzen van de politiek of religie heen laten horen dat zij opkomen voor vrede en dat ze het beu zijn. Is dat naïef? Is het naïef te denken dat er geen overgrote stille meerderheid is die los van politiek of religie, snakt en verlangt naar vrede? Het is zo gemakkelijk om cynisch of lui te zijn en te verkondigen dat het toch niets uithaalt. Er is dus moed en energie nodig maar gelukkig is die in overvloed aanwezig bij de vrijwilligers van Silence for Peace.

Dat is mijn stille droom voor 22 en 23 september voor onze sit in op de Groenplaats. Dat onze stilte oorverdovend van zich laat horen. Dat we niet met 30 mensen maar minstens met 300 mensen zijn. Dat zal maar lukken als we ‘uit ons kot’ komen en mensen durven aanspreken om naar de Groenplaats te komen op 22 en 23 september. Niet vrijblijvend maar persoonlijk en direct. Ik ben er alvast vandaag mee begonnen. Je komt toch af?

Wouter Torfs – CEO Schoenen Torfs

Show Buttons
Hide Buttons